Peter Kempeneers exposeert met zijn schilderijen tot 8 november 2025 in Het Baken, Beneluxlaan 3, 3446 GS Woerden. Op zaterdagmiddag 12 juli, van 13:30 tot 16:00 uur, is Peter zelf ook aanwezig en kan je met hem kennismaken.
Peter Kempeneers is een bekende in Woerden. Hij begeleidt al 14 jaar de leden van de Schilderclub Woerden. Onder zijn leiding zijn bijzondere kunstwerken gemaakt door alle leden samen. In de kapel van ’t Oude Landt hangt Het Paradijs, en in Careyn Weddesteyn hangt een panorama van Woerden. Maar nu is het werk van Peter Kempeneers zelf te zien. Met zijn typerende ruwe schilderstijl brengt hij het Nederlandse landschap tot leven.
Kunstenaar en kunstdocent
Peter Kempeneers is geboren in 1971 en volgde van 1990-1996 een kunstopleiding. Eerst aan de Hogeschool van de Kunsten in Amsterdam en daarna aan de Koninklijke Academie in Den Haag. Zijn opleiding was vooral gericht op grafiek, maar Peter kwam erachter dat hij schilderen veel fijner vond. “Grafisch werk moet je goed plannen, de stappen zijn ook bewerkelijk. Daarom ben ik op een gegeven moment overgegaan op schilderen,” zo legt Peter uit.
Naast zijn werk als kunstenaar begeleidt hij al 14 jaar wekelijks de leden van de Schilderclub Woerden. Ook geeft hij in Den Haag les in Plein Air schilderen aan de leerlingen van de Stadsacademie. Daar leert hij de deelnemers vooral om snel te schilderen en ligt het accent op de kleur en de compositie. Peter streeft ernaar dat iedereen die bij zijn lessen is met een goed gevoel weer naar huis gaat. “Ik heb veel plezier in het lesgeven, ik wil van iedereen een echte schilder maken, leren kijken als een schilder en resultaat bereiken.”
Expositie
In het Baken zal recent werk van Peter te zien zijn. Wie zijn eerdere exposities heeft gezien herinnert zich waarschijnlijk nog de schilderijen van het weidse, lege landschap van het Groene Hart, met de spectaculaire wolkenluchten, die soms in water gereflecteerd worden. Tegenwoordig wordt Peter geboeid door waslijnen, maar ook door stadsgezichten van Amsterdam en Haarlem.
Zijn onderwerpen zijn sinds de eerdere exposities wel veranderd, maar zijn schilderstijl is dat niet. Als je zijn werk van dichtbij bekijkt, zie je niks anders dan dikke verfstreken, maar van een afstand is het werk van Kempeneers realistisch, schilderachtig en met veel suggestie.
Het Nederlandse landschap blijft Peter boeien. “Bepaalde dingen zijn onveranderlijk,” zo wil Peter aan de kijker meegeven, “zoals het Nederlandse landschap.” Peter woonde in zijn jeugd in de Wieringermeerpolder, waar volgens hem de meeste mensen snel doorheen rijden. Maar hij wil juist de schoonheid van het polderlandschap laten zien. “Het weidse landschap staat symbool voor vrijheid, je kan de ruimte beleven.” Peter groeide dan ook op met veel vrijheid, als kleuter al liep hij alleen naar school. Op de terugweg was van alles te doen, soms kwam hij pas 2 uur later thuis. Zijn ouders waren helemaal niet ongerust.
Voorbeelden
Peter ziet zichzelf als onderdeel van een mooie traditie. Hij schildert realistisch en zijn werk is tijdloos, maar wel modern. “De continuïteit van de schilderkunst kan je in mijn werk herkennen,” zo legt hij uit, “ik maak een eigen interpretatie, maar ik ben niet krampachtig modern of afwijkend.” Hij staat op de schouders van andere grote schilders. Hij is zelf vooral fan van de Amerikaanse schilder John Dubrow, die zich ontwikkeld heeft in een stijl waar het alleen om de verf gaat. Een andere Amerikaan, Stuart Shils is ook een voorbeeld voor Peter. “Shils is steeds abstracter gaan werken, maar in zijn werk is nog steeds het landschap herkenbaar, in een heel eigen stijl, maar in de basis klassiek”.
Maar niet alleen hedendaagse schilders inspireren Peter. Hij weet heel veel van de kunstgeschiedenis, en deelt dat ook graag met zijn leerlingen. Hij is een bewonderaar van Joaquín Sorolla (1863–1923). Deze Spanjaard schilderde vooral het zonlicht, mensen op het strand, en het licht op de huid. En nu we toch namen noemen, Peter neemt een voorbeeld aan Mesdag (1831-1915), omdat deze – net als Peter – heel vaak hetzelfde schilderde. De verdieping bij Mesdag zit in de herhaling. John Singer Sargent (1856–1925) tenslotte was eerst portretschilder, maar ging later aquarellen maken, volgens Peter zijn het de mooiste aquarellen die hij ooit heeft gezien. “Aquarelleren is het moeilijkste wat er is,” aldus Peter.
Tegenstellingen
Peter werkt tegenwoordig vrij klein, gedwongen door de omstandigheden, omdat hij te weinig ruimte heeft in zijn atelier om groot te werken. Als ondergrond gebruikt hij allerlei verschillende materialen, zoals as, stro, zand, aarde, takjes en ook glaswol, spijkers en schroeven. Die materialen mengt hij in een betonmixer met resten muurverf zodat – zoals hij dat zegt – “een lekkere pasta” ontstaat. Daarmee smeert hij planken in. Die laat hij drogen totdat een grove, korstige laag ontstaat. En op die weerbarstige laag gaat hij schilderen, zodat in het eindresultaat ook het toeval een rol gaat spelen. Peter houdt van deze ruwheid op het doek, in combinatie met het realistische beeld.
“Toen ik begon met schilderen zocht ik ook al naar tegenstellingen,” vertelt Peter. “Ik zocht naar een samengaan van moderne en traditionele technieken. Ik gooide met verf net als Willem de Kooning.” Net als de Kooning schildert Peter expressief, maar wel met gevoel.
Peter hoopt dat mensen die in het Baken komen kijken zijn werk kunnen waarderen en dat zijn werk een snaar raakt.
Werk van Peter Kempeneers is online te bekijken op zijn website: www.peterkempeneers.nl
Website van de Schilderclub Woerden: deschilderclubwoerden.nl
